Product omschrijving
Deze prachtige, rijk gedetailleerde helm uit de Vendelperiode is een reproductie van een originele vondst uit de scheepsbegrafenis van Valsgärde (graf 8), een boerderij gelegen aan de oevers van de Fyris-rivier (Fyrisån) nabij Gamla Uppsala, Zweden. Het graf wordt gedateerd op circa 625 - 650 na Christus, en de helm van de krijger werd aan zijn voeten geplaatst. Het origineel wordt bewaard in het Gustavianum, het museum van de Universiteit van Uppsala. Deze replica is gemaakt van 2 mm dik staal en uitgerust met een maliën aventail, bestaande uit platte, geklonken ringen met een binnendiameter van 8 mm. De platen zijn vervaardigd uit dunner staal (pressblech folies) en bevestigd aan de helm met messing banden/strips. De kam en wenkbrauwen zijn eveneens van messing gemaakt. De ingewikkelde patronen zijn nauwkeurige reproducties van de oorspronkelijke motieven. De vroeg-middeleeuwse brilhelm wordt geleverd met een verstelbare leren voering en een kinriem. Deze helm is ontworpen als verzamel- of decoratiestuk en is daarom niet geschikt voor gevechtsreenactment.
De Vikinggod Odin en Germaanse god Wodan was de god van de aristocratie en krijgsklasse. Odin/Wodan wordt geassocieerd met alwetendheid, hij is de meester van Runen en poezie en beheerst seidr (magie). De god staat bekend als de god van de oorlog en dood maar zijn diepere betekenis ligt in het bewaken van de kosmische orde. Volgens de mythologie was Odin/Wodan is de eerste der koningen en meester over de Einingjarl, de heldhaftige gesneuvelde krijgers van Walhalla waarmee hij uitreid om Ragnarok (totale chaos) te verslaan. Voorwerpen waarop Odin/Wodan staan afgebeeld kunnen worden gelinkt aan de aristocratie en krijgsklasse, de Viking Jarls en Karls en magie.
Draken waren de mythische variant van de slang en werden al in de vroegste mythes van de moderne mens opgenomen. Met de verspreiding van de mens migreerde ook de drakenmythologie over de hele wereld. Bij veel Indo-Europese volkeren spelen draken een prominente rol in hun mythologieën. In de Germaanse en later Vikingmythologie worden draken gezien als allesvernietigende monsters. Tegelijkertijd symboliseren ze het kwaadaardige beest dat door een held moet worden verslagen. Deze twee archetypes – de vernietiger en de tegenspeler van de held – versterken elkaar.
In Indo-Europese culturen had de wolf een dubbele betekenis. Het dier was een gevaarlijke vijand, maar werd ook gerespecteerd om zijn sluwheid, kracht en furie. Deze relatie leidde tot rituelen en waarin de wolf centraal stond. Het koryosritueel is een belangrijke uiting van deze wolvencultus. Hieruit ontwikkelde zich de Germaanse Ulfheðnar, krijgers die Odin (Wodan) die vereerden en bekend stonden als de “wolven van Odin.” In de Germaanse en Oudnoorse kunst symboliseerden wolven loyaliteit, bescherming, agressie en strategisch inzicht.
Odin is de god van de oorlogsbendes, de úlfhéðnar en berserkers. In het dodenseizoen (tussen eind oktober en Yule) leidt hij de Wilde Jacht om de kosmische balans te herstellen. Dit proces zorgt ervoor dat het licht tijdens Yule (de winterzonnewende) terugkeert, waarna de aarde opnieuw vruchtbaar wordt. Veel van de kenmerken van Odin komen terug in de afbeeldingen van gehoornde speerdansers, maar er is nog een aspect dat hem aan deze symboliek verbindt. Vanaf de Migratieperiode lopen de hoorns van de speerdanser altijd uit in twee raven. Odin wordt vergezeld door twee raven, Huginn en Muninn, die hem alles vertellen. De hoorns, een oud teken van vruchtbaarheid, hadden mogelijk rond deze tijd hun symboliek en betekenis verloren. Hoewel ze nog steeds werden afgebeeld en kenmerkend bleven voor het Odinistische speerdansritueel, werden de raven hieraan toegevoegd. Het ritueel wordt waarschijnlijk uitgevoerd door de priesterklasse. Bij de Indo-Europese volkeren was de religieuze en regerende klasse ongeveer hetzelfde, waarbij de koning als hogepriester fungeerde. Het ritueel kan worden gezien als een sjamanistische oorlogsdans.
