Basinety

Hełm bascinet należy do najbardziej rozpoznawalnych hełmów z późnego średniowiecza. Ten typ hełmu wywodzi się z prostych żelaznych kapturów i stał się przemyślanym elementem zbroi ochronnej dla rycerzy i piechurów. Forma była z czasem coraz bardziej optymalizowana: od kompaktowego hełmu dla piechoty do modeli z wysoką, spiczastą czaszką, które lepiej odbijały ataki.

Great basinet

Ważną cechą basinet była ochrona wokół szyi i ramion. W XIV wieku odbywało się to za pomocą kolczugi kołnierz lub camail, który był przymocowany do krawędzi hełmu. Ta konstrukcja oferowała elastyczną, ale niezawodną ochronę i była często noszona podczas kampanii w Europie. Później ta ochrona z kolczugi została zastąpiona przez metalowy gorget, co sprawiło, że hełm opierał się na ramionach zamiast na głowie. Tak powstał tak zwany 'great basinet', szczególnie popularny wśród rycerzy szukających maksymalnej ochrony.

Hounskull basinet

basinet był również często wyposażony w różne typy wizjerów. Najwcześniejszy model był prostym, zawiasowym elementem twarzowym; późniejsze warianty rozwinęły się w słynną formę „hounskull” z charakterystycznym spiczastym nosem. Ten projekt pomagał odbijać ataki i zapewniał lepszą wentylację podczas walk.

Dzięki swojej adaptacyjności basinet był długo uznawany za standardowy hełm dla średniowiecznych wojowników. Od angielskich łuczników po niemieckich rycerzy: w całej Europie ten typ hełmu noszono podczas bitew i turniejów. Po połowie XV wieku basinet został ostatecznie wyparty przez lżejsze hełmy, takie jak salada i armet, ale jego ikoniczna forma pozostaje nieodłącznie związana ze złotymi czasami średniowiecznego wojskowości.