Kapaliny & cabassets

Średniowieczny kapalin jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i wszechstronnych hełmów w historii Europy i często jest przedstawiany w iluminowanych rękopisach. Ten hełm, znany również jako kettle hat lub chapel-de-fer, stał się popularny od XII wieku i pozostawał w użyciu aż do XV wieku. Projekt jest prosty, ale skuteczny: okrągły lub lekko stożkowy hełm z szerokim, pochyłym rondem. To rondo miało za zadanie odpierać ciosy, strzały i spadające odłamki, zapewniając ochronę, która w żadnym innym typie hełmu nie była tak skuteczna podczas walk na otwartym terenie i oblężeniach.

kapalin był noszony przez szeroką grupę wojowników, w tym piechurów, krzyżowców, strażników miejskich i łuczników. Ponieważ widoczność i słuch były niewiele ograniczone, ten typ hełmu był idealny dla żołnierzy, którzy musieli szybko reagować. Podczas krucjat kapalin był szczególnie ceniony ze względu na dobrą ochronę przed słońcem oraz zdolność do odpierania deszczu i strzał z góry.

Również w społecznościach rolniczych i armiach miejskich kapalin był praktycznym wyborem: był stosunkowo tani w produkcji i wymagał mniej specjalistycznego rzemiosła niż bardziej złożone hełmy, takie jak basinet lub great helm. Dzięki temu można było produkować duże ilości, co przyczyniło się do ogromnego rozprzestrzenienia się po całej Europie.

W XIV i XV wieku kapalin przeszedł ulepszenia. Niektóre modele zyskały bardziej stożkowy kształt, aby lepiej odpierać ciosy. Ponadto pojawiły się warianty z wzmocnionymi krawędziami lub żebrami dla dodatkowej wytrzymałości. Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanych zbroi płytowych kapalin pozostawał w użyciu, zwłaszcza w piechocie, która potrzebowała maksymalnej widoczności i ochrony przed pociskami.