Opis produktu
Ten brązowy grzebień jest oparty na oryginale z XI wieku znalezionym w Anglii. Grzebienie takie jak ten były regularnie znajdowane m.in. w Anglii, wschodniej Szwecji i w krajach bałtyckich. Grzebienie takie były często noszone przez kobiety wraz z szpilkami, łyżeczkami do uszu i przyborami do pielęgnacji paznokci na naszyjnikach wokół szyi lub na hangerok.
We wszystkich kulturach indoeuropejskich konie odgrywały ważną rolę. Ponad 5.000 lat temu na stepie pontyjsko-kaspijskim nasi przodkowie, indoeuropejscy pasterze stepowi, udomowili konie. Później wykształciła się z tego ich kultura jeździecka, a koń zaczął odgrywać ważną rolę jako środek transportu, w wojnie i jako pomoc na ziemi. Nic dziwnego, że już wcześnie koń został włączony do duchowego świata naszych przodków. Wierzyli, że słońce jest ciągnięte przez konia po niebie i dlatego kojarzyli to zwierzę z płodnością, zarówno ludzi, jak i ziemi. Koń symbolizował także królewskość i związek pomiędzy rządzącą arystokracją a terytorium, którym rządzili.
Kobiety wikińskie przywiązywały dużą wagę do ozdobnych łyżeczek do uszu i zestawów do czyszczenia paznokci, podczas gdy mężczyźni byli dumni ze swoich eleganckich grzebieni. Chrześcijańskie źródła z podziwem mówiły o higienie Wikingów, którzy regularnie się myli i dbali o czystość. Miało to religijny podstawowy: w pogaństwie, w przeciwieństwie do chrześcijaństwa, człowiek nie jest ścigany przez boga. Skupiano się na świadomych chwilach zwracania się do bogów. Do rytualnej komunikacji z bogami wymagana była czystość i piękno, w tym zadbany wygląd. W religii piękno symbolizowało , podczas gdy brud reprezentował chaos. Ta przeciwstawność była również odzwierciedlona w micie o Ragnaröku, totalnym chaosie. Podczas Ragnaröku przybywa statek Naglfar, zbudowany z paznokci zmarłych. Długie, brudne paznokcie były postrzegane jako przyczyniające się do tego zagrażającego chaosu. Na Islandii było nawet zabronione patrzenie na sanktuarium przed rytualnym umyciem się.
