Opis produktu
Ten młot bojowy jest repliką oryginału z XVI-wiecznych Włoch. młot bojowy wykazuje w swoim wzornictwie wyraźne późnogotyckie wpływy. Został wykonany w stylizowanej formie gargulca, co może odnosić się do katedry w Mediolanie. Prawdopodobnie te bronie były używane głównie do celów dekoracyjnych lub ceremonialnych, jednak były bardzo efektywne.
maul to młot bojowy z ciężką głowicą. Ten egzemplarz ma szpiczasty koniec, ale końcówka jest szersza niż w przypadku nadziak, innego typu młot bojowy. Od końca XIV wieku broń był używany głównie przez piechotę. Podczas powstania w Paryżu w 1382 roku rebelianci zdobyli 3000 młotów z zbrojowni miejskiej; z tego powodu rebelianci zyskali przydomek Maillotins. Później tego samego roku kronikarz Froissart wspomina młoty podczas bitwy pod Roosebeke, co pokazuje, że nie był to tylko broń biednych.
Szczególne zastosowanie maul miało miejsce wśród łuczników w XV i XVI wieku. Podczas bitwy pod Azincourt angielskie długie łuki używały rzekomo ołowianych młotów, najpierw jako narzędzi do wbijania pali w ziemię, a później jako improwizowane bronie. Także w innych źródłach z tamtego czasu wspomina się o ich użyciu. W Anglii takie bronie były używane przez łuczników Tudorów aż do około 1562 roku.
Od XV wieku krótsze młotki bojowy były coraz częściej używane przez kawalerię. Najpierw szlachta patrzyła z góry na broń z powodu jego pochodzenia z niższych warstw społecznych, ale później je zaakceptowała z powodu ich praktycznej wartości. Dowódcy konni czasami nosili młotki bojowy jako broń i znak ich rangi; były one nazywane „Rottmeister-hammers” lub „packmaster hammers”.
W armiach landsknechtów i w części Europy Środkowej młoty stały się również symbolami statusu dla niższej szlachty, prawie równymi szabla. Według niektórych źródeł szlachcic nie opuszczał swojego domu bez szabla i młot bojowy; mogły one również służyć jako laska.
