Product omschrijving
Dit prachtige zwaard uit de late Vikingtijd is een replica van een unieke vondst die in 2011 werd ontdekt tijdens de archeologische opgraving van een Vikingbegraafplaats in Langeid (vallei van Setesdal, Bygland, Noorwegen) uit graf nr. 8. De opmerkelijk goed bewaard gebleven vondst van ijzer, goud en zilver is nu te bewonderen in het Kulturhistorisches Museum in Oslo. Door de combinatie van spiralen, runen, Latijnse letters en kruisen die de grip en pommel rijkelijk sieren, is het origineel, gedateerd omstreeks 1030, echt uniek.
Op de pommel staat een hand die een kruis vasthoudt en er zijn letters in Latijns alfabet, die mogelijk een christelijke boodschap hebben. De datering van het zwaard (begin 11e eeuw, markeert het einde van het Noordse heidendom en het begin van de christelijke middeleeuwen in Scandinavië) ondersteunt deze veronderstelling. Dit verklaart ook de runen en heidense symboliek.
Het zwaard is waarschijnlijk in het buitenland gemaakt en door een belangrijke man naar Noorwegen gebracht. Het graf dateert rond 1030, aan het einde van de Vikingtijd. Naast het zwaard lag een grote strijdbijl met een messing omhulsel, vergelijkbaar met bijlen die in de Thames in Londen zijn gevonden. Dit suggereert een verbinding met de oorlogen van koning Cnut in Engeland. Mogelijk behoorde de man in het graf tot Cnuts leger. Dit zwaard is getypeerd als een Petersen type Æ.
Deze replica heeft een kling van 9260 verenstaal. De pommel en pareerstang tonen de symbolen en letters die ook in het origineel te zien zijn. Het zwaard wordt geleverd inclusief luxe lederen schede met houten riemlus en messing beslag.
Het zonnekruis komt sinds de prehistorie voor in kunst en mythologie en symboliseert de centrale rol van de zon in het dagelijkse en spirituele leven. In rotstekeningen uit Alta en Bronstijdkunst op Bornholm wordt de zon afgebeeld met stralen en mogelijk maancycli. Objecten zoals de zonnewagen van Trundholm tonen de zon als een rijdende kracht, die overdag langs de hemel reist en ’s nachts door de onderwereld. In de late Bronstijd kreeg het zonnekruis ook een verband met wielen, wat de zon als voortbewegende, levenschenkende kracht benadrukte. Dit motief bleef geassocieerd worden met de Indo-Europese zonnecultus en werd later door het Christendom overgenomen in het 'Keltische kruis'.
