To było dokładnie 600 lat temu, w lipcu 1423 roku, późno wwojnie stuletniej. Przyjrzymy się ubraniom i uzbrojeniu Llywelyna, walijskiego łucznika w armii angielskiej. Anglicy zmierzają do burgundzkiego miasta Cravant, aby pomóc swoim sojusznikom przeciwko francusko-szkockiej inwazji.

Przygodowy Llywelyn jako dziecko był zainspirowany przygodami Robin Hooda, które były przedstawiane przez wędrownych aktorów z Anglii. Całe życie trenował z łukiem, od niedzielnych ćwiczeń strzeleckich po potajemne polowania w lesie swojego pana. Zanim został łucznikiem, Llywelyn pracował jako czeladnik u mistrza cechu kowali w swoim mieście. Jego buntownicza osobowość doprowadziła do wielkiej kłótni z mistrzem cechu, co skłoniło go do zapisania się na walkę we Francji.

Wojna stuletnia była długim konfliktem między Anglią a Francją o koronę francuską. Z przerwami trwała ona 116 lat. Po tym, jak Anglicy zdołali podbić duże części Francji, wojna na chwilę przycichła. W 1420 roku francuski delfin (następca tronu) był nawet zmuszony zrzec się swoich roszczeń do tronu francuskiego. Ale kiedy angielski król nagle zmarł, delfin dostrzegł szansę na odzyskanie swojego kraju. 

Francuzi i Szkoci przygotowywali się do inwazji na angielskiego sojusznika, Burgundię, podczas gdy angielska królowa w pośpiechu próbowała zebrać armię. Ostatecznie udało jej się wysłać do Francji siłę zbrojną liczącą zaledwie 2500 ludzi, która miała przyjść z pomocą miasteczku Cravant przeciwko oblężeniu przez ponad 8000 Francuzów i Szkotów.

Kiedy Anglicy dotarli do Cravant, było jasne, że są w zdecydowanej mniejszości. Nawet z dużą liczbą burgundzkich posiłków, które zebrali po drodze, francusko-szkocka armia była trzy razy większa. Ustawiła się przy małym moście nad rzeką między Anglikami a miastem. Ponieważ żadna ze stron nie odważyła się przejść przez most, rozkazali swoim łucznikom strzelać na wrogie nabrzeże. Anglicy zdobyli przewagę w tej walce na odległość, co spowodowało, że obrona ich przeciwników zaczęła się rozpadać.

Pod osłoną strzelców łuk długi, Anglicy wykorzystali okazję do przekroczenia rzeki. W tym samym momencie oblężeni Burgundczycy wyruszyli z miasta do bitwy, tuż za wrogimi liniami. Francuzi wpadli w panikę i uciekli, podczas gdy ich szkoccy sojusznicy zdezorientowani pozostali na brzegu. Szkoci byli teraz w mniejszości i mieli małe szanse przeciwko Anglikom i Burgundczykom, którzy wbrew wszelkim oczekiwaniom zwyciężyli.

To jest odzież podstawowa Llywelyna, którą nosi w domu w Walii lub w wolnym czasie. Jego strój składa się z tunika, pasek, osłony nóg, chaperon i pary punters.

tunika była podstawowym elementem odzieży dla mężczyzn przez całe średniowiecze. Noszono je przez cały rok i występowały w wielu stylach. W XV wieku europejskie tuniki były głównie wykonane z wełny i len, w zależności od pogody. Bawełna nie rosła w Europie Północnej, ale była dostępna dzięki handlowi z dzisiejszymi Włochami i Hiszpanią.

Pas pasek zapewniał zarówno mężczyznom, jak i kobietom, że długie, płynące ubrania (takie jak tuniki i suknie) lepiej przylegały do ciała. Pasy były również sposobem na pokazanie swojego statusu, nie tylko poprzez piękne okucia i zdobienia, ale także przez długość części pasek, która zwisała; to sygnalizowało, ile pieniędzy miałeś na wydanie na dodatkowe skóra!

Kiedy został czeladnikiem cechu kowali, Llywelyn otrzymał pięknie zdobiony pasek. Dla niego jest to nie tylko pamiątka z domu, ale także jego pas narzędziowy. Do niego przymocowuje wszystko, czego potrzebuje w codziennym życiu, od sztućce i sakiewki po młot bojowy i puklerz.

Osłony nóg (Nogawice kolcze) były popularnym elementem ubioru męskiego w późnym średniowieczu. Były to rodzaj długich pończoch, które przywiązywano sznurowadłami do bielizny (Braies). Szlachta i zamożni mieszczanie nosili swoje bogato zdobione osłony nóg często w różnych kolorach (mi parti). Nasz Llewelyn nie jest wystarczająco bogaty na tę modną odzież, więc nosi parę jednolitych czerwonych osłony nóg.

chaperon  był ważnym elementem odzieży przez całe średniowiecze, który utrzymywał głowę czystą i suchą we wszystkich klasach społecznych. Szlachta, kupcy i inni bogaci mieszczanie nosili chaperon „na odwrót”, jako rodzaj turbanu.

Wywrotki z długimi czubkami (bardzo kreatywnie nazywane “punters”) były w czasach Llywelyna symbolem dobrobytu. Aby podkreślić ten kształt buta, czubek często wypychano mchem lub sierścią zwierząt!

Pełne wyposażenie Llywelyna składa się z aketon, salada z obojczyk, kołnierz kolczy i pary półrękawice. Dzięki temu jego tułów i głowa są dobrze chronione, a ramiona mają wystarczającą swobodę ruchów, aby skutecznie łucznictwo. Jako bronie posiada łuk długi, młot bojowy i puklerz. 

W zależności od roli (i budżetu) żołnierza, jego zbroja i wyposażenie mogły się różnić. 

przeszywanica był podstawowy w zbroi każdego średniowiecznego żołnierza, od rekruta po rycerza. Mógł być używany samodzielnie jako ochrona, ale także noszony pod kolczugą i zbroją płytową. 

Wariant przeszywanica, tak zwany arming dublet, miał specjalne sznurowania do mocowania zbroi płytowej. Mimo że był to ubiór wojskowy, zwykli obywatele w niektórych częściach Europy (zwłaszcza we Włoszech) również go nosili, ponieważ sugerował doświadczenie bojowe i rycerskość.

Llywelyn nosi kołnierz kolczy , który chroni jego szyję, ramiona i klatkę piersiową. Na pełny kolczuga nie było go stać, a poza tym przeszkadzałby mu w łucznictwo.

salada  był hełmem noszonym od połowy do końca XV wieku zarówno przez zwykłych żołnierzy, jak i rycerzy, z przyłbicą lub bez niej. Przyłbica często nie sięgała do podbródka, co miało tę zaletę, że noszący mógł lepiej oddychać.

Salada był często noszony w połączeniu z obojczyk, stalowym ochraniaczem na szyję, który sięgał daleko ponad podbródek. Dzięki temu cała głowa była chroniona. 

Półrękawice lub "półrękawice" były popularną formą stalowej ochrony dłoni w XV wieku. Były znacznie łatwiejsze i tańsze do wykonania niż pełne rękawice i oferowały większą swobodę ruchu palców. 

Główną bronią Llywelyna jest łuk długi, charakterystyczny broń angielskich i walijskich łuczników podczas wojny stuletniej. Te łuki miały długość od 150 do 180 cm i siłę naciągu około 100 lbs lub więcej. To sprawiało, że łuk długi był wystarczająco mocny, aby strzały mogły z łatwością przebić kolczugi, podczas gdy z broń można było strzelać znacznie szybciej niż z kusza.

Uwaga: kupujesz łuk do rekonstrukcji historycznej czy LARP? Sprawdź, czy siła naciągu nie jest zbyt wysoki! Wiele organizacji nie zezwala na siłę naciągu powyżej 28 lbs.

młot bojowy  był bronią wojenną skuteczną zarówno przeciwko nieopancerzonym, jak i ciężko opancerzonym wrogom. broń miał dwa różne końce do uderzania, tępy młotek i długi pazur zwany kruczym dziobem. Niektóre młotki bojowy miały również szpic na górze do kłucia.

Llywelyn ma nadzieję, że wróg pozostanie ładnie na dystans dla jego łuku, aby nie musiał walczyć bronią ręczną. Już raz zdarzyło mu się użyć młot bojowy podczas zasadzki.

puklerz był tarcza zarówno dla cywilów, jak i lekkich (lub biednych) żołnierzy. Był mały i tani, można go było łatwo wykonać i był łatwy do noszenia w codziennym życiu. W wprawnej ręce puklerz, w połączeniu z broń, mógł chronić całe ciało.

Jako żołnierz, Llywelyn musi zabrać wiele swoich własnych rzeczy. Zawsze ma przy sobie manierkę, kubek i sakiewkę.