Kostium galijskiego wojownika

W tej kompozycji zdecydowałem się złożyć wojownika galijskiego z I wieku p.n.e.-I wieku n.e. Większość celtyckich wojowników była lekko uzbrojona i opancerzona. Szybkość była kluczem do ich sukcesu, a najbardziej udane działania wojenne to zasadzki. Jeśli Galowie nie prowadzili wojen z innymi narodami, to toczyli wojny między różnymi plemionami. Galowie nie postrzegali siebie jako jednego narodu (choć plemiona doskonale wiedziały, że dzielą wspólną tożsamość kulturową). Wojownik galijski raczej nie nazywałby siebie Galem, lecz odnosiłby się do swojego plemienia. Na przykład Menapiowie, którzy żyli w rejonie Skaldy, między południową Holandią a północną Francją. Ten wojownik jest zarówno przykładem dla wojowników z konfliktów wewnętrznych, jak i wojownikiem galijskim w czasach wojen galijskich z rzymskim wodzem Juliuszem Cezarem. 

Według rzymskiego wodza Juliusza Cezara wielu galijskich wojowników walczyło nago. Również sami Celtowie często przedstawiali wojowników nago.  Może to mieć związek z celami partyzanckimi, w których odzież i wyposażenie przeszkadzały, może to mieć również związek z celami duchowymi. Nie można jednak wykluczyć, że rzymska propaganda znacznie wyolbrzymiła ten temat. 

Nasz Gal nosi tutaj spodnie, która jest bardzo podobna do Spodnie z Thorsberga z II wieku n.e. spodnie to elegancki, skuteczny spodnie, który w późniejszych okresach rzymskich był noszony również przez samych Rzymian. 

Nasz galijski wojownik nosi w tej kompozycji tunika z grubo tkanego bawełna. Ten bawełna wygląda jak len, ale jest tańszy i bardziej wytrzymały. Podobnie jak w przypadku innych ubrań, im trudniejszy był do wykonania kolor, tym droższy był. Większość Galów nosiła odcienie ziemi i ewentualnie wzory w kratę. 

pasek, które wybrałem, to pasek oparty na odnalezionych haczykach do pasa. Znaleziono setki haczyków do pasa z okresu La Tène. W przeciwieństwie do późniejszych okresów, Celtowie zapinali swoje pasy za pomocą haczyków, które zaczepiały się w otworach pasek. 

Jak u większości ludów, miecze były luksusem. Celtyckie miecze były znane ze swojej ostrości i efektywności. Celtyckie miecze były dłuższe niż te większości okolicznych ludów i dobrze nadawały się do użycia z konia. Mogły być używane do pchnięć, ale były przede wszystkim rozwinięte do cięć. 

włócznia były dla Celtów broń par excellence. Włócznie są szybsze i lżejsze niż miecze. Celtowie używali włóczni zarówno do kłucia, jak i do walki. Ponadto niektóre włócznie były bardzo odpowiednie do obu tych celów. Łucznictwo była mniej popularna w kulturze celtyckiej. 

Sprzedajemy zarówno tępe, jak i ostre włócznie, w zależności od celu, jaki chcesz osiągnąć. Do rekonstrukcji historycznych najlepiej nadają się tępe włócznie lub włócznie z osłoną bezpieczeństwa. 

Odkryto różne galijskie i celtyckie hełmy w Europie i na Wyspach Brytyjskich. Większość z tych hełmów była zarówno praktyczna, jak i budząca grozę. Na czubku hełmu często wieszano końskie włosie. 

kolczuga jest celtyckim wynalazkiem. Kolczugi były bardzo drogie i były dostępne tylko dla celtyckich wodzów, którzy prawie zawsze walczyli konno. Celtyckie kolczugi były bardzo podobne do późniejszych rzymskich kolczug, takich jak Lorica hamata. Stało się tak, ponieważ Rzymianie dobrze skopiowali kolczuga od Celtów.