Uzyskaj wygląd: Vikingman, Gwardia Waregska

Gwardia Wareska, elitarna grupa w bizantyjskiej armii od X do XIV wieku, pełniła funkcję osobistych strażników bizantyjskich cesarzy. Większość członków tej jednostki pochodziła z Europy Północnej, takich jak Normanowie ze Skandynawii, a później Anglosasi z Anglii. Ich pochodzenie daleko od cesarstwa bizantyjskiego czyniło ich mniej podatnymi na wewnętrzne bunty. Znaczna liczba rekrutów pochodziła ze Skandynawii, co skłoniło różne kraje skandynawskie do uchwalania praw ograniczających dziedziczenie przez członków gwardii, którzy wyemigrowali. W późniejszych latach gwardia składała się głównie z Anglosasów i innych ludów, które wcześniej cierpiały z rąk Wikingów.

Waresowie, pierwotnie z Kijowskiego Księstwa, zostali formalnie założeni w 988 roku pod rządami cesarza Bazylego II po chrzcie Kijowa przez Włodzimierza I. Brali udział w operacjach wojskowych m.in. we Włoszech i na Sycylii, obok innych Wikingów i Longobardów. Członkowie gwardii byli znani z używania Duński topór i często opisywano ich jako jeźdźców, choć zazwyczaj walczyli pieszo. Oprócz roli strażników, mieli zadania ceremonialne i policyjne oraz cieszyli się unikalnym przywilejem biegu do skarbca cesarskiego po śmierci bizantyjskiego cesarza i zabierania złota i klejnotów (polutasvarf). To zachęcało więcej Skandynawów do dołączenia do gwardii i podróży do Miklagarðr (szwedzki = Miklagård = 'Wielkie Miasto', tj. Konstantynopol).

Waresowie pozostawili również dziedzictwo kamieni runicznych w Skandynawii, które upamiętniają ich podróże i straty, zwłaszcza Greckie Kamienie Runiczne. Te kamienie runiczne świadczą o wpływie kultury bizantyjskiej na Waresów i służą jako trwałe przypomnienie ich historii.

W sercu tej epoki odkryć, handlu i podbojów stoi Ragnvald, Wiking, którego życie jest epicką podróżą. W tym blogu przedstawiamy członka Bizantyjskiej Gwardii Wareskiej. 

Ragnvald pochodzi z arystokratycznego rodu i urodził się w południowej Szwecji. W wieku nastoletnim Ragnvald wyruszył w poszukiwaniu statusu i przygód wzdłuż Wołgi do ziem Kijowskiej Rusi. Stamtąd kontynuował podróż do Bizantyjskiego Konstantynopola, gdzie został członkiem gwardii wareskiej. Jego nadzieją było zdobycie sławy, podobnie jak ci mężczyźni, o których opowiadają sagi i mityczne historie oraz wiersze. Ragnvald zamierza wrócić do południowej Szwecji dopiero wtedy, gdy będzie obładowany złotem. 

W tej kompozycji Ragnvald nosi drogie ubrania i ma także miecz i kolczuga od swojej rodziny. Jako członek gwardii zarabia również dużo pieniędzy za swoje usługi. 

Ragnvald nosi długą niebieską tunika, którą można połączyć z podtunikiem. 

Odpowiednim podtunikiem jest na przykład tunika Leif.

Ragnvald nosi typowe spodnie bufiaste, te spodnie widzimy wszędzie w świecie wikingów i są również nazywane Rusvik spodnie. 

Czy to nie jest model, którego szukasz? Spójrz na nasze spodnie wikingów: https://www.celticwebmerchant.com/nl/kleding/vikingen/viking-spodnie/ 

Na Pas Wikinga i torebkę wybraliśmy okucia wykopane w Birka. Birka było centrum handlowym, które łączyło Skandynawię z Morzem Bałtyckim, Księstwem Kijowskim i Konstantynopolem. 

buty, które nosi Ragnvald, to botki oparte na znaleziskach z Oseberg. Te botki można odwinąć, aby stały się niższymi buty. 

Podczas swojej podróży do Konstantynopola Ragnvald zabiera ze sobą kaftan i czapkę. 

kaftan jest wykonana z niebieskiej wełny i służy jako rodzaj płaszcza. Projekt mógł powstać z wczesnego germańskiego typu płaszcza, lub być inspirowany kontaktami z sąsiednimi ludami, takimi jak Alanowie. 

Czapka jest wykonana z wełny.

W Birce znaleziono w różnych grobach haczyki do przymocowania owijki nóg. Dlatego zdecydowaliśmy się na owijki nóg Ragnvalda w tym zestawieniu.

Oczywiście możesz również wybrać mniej rzucającą się w oczy kolor. Wybór jest wystarczający! https://www.celticwebmerchant.com/nl/kleding/vikingen/viking-owijki nóg/ 

W Skandynawii odkryto wiele fragmentów kolczug. W Birce również znaleziono fragmenty kolczug. Zakładamy, że Ragnvald zabrał swoją kolczuga z południowej Szwecji (kraju Rusów) w podróż do Konstantynopola. 

Niestety, nie znaleziono żadnych fragmentów wikingowskich przeszywanicę. Zakładamy jednak, że Wikingowie nosili pod kolczuga przeszywanica lub inne pikowane tunika. Kolczugi chroniły przed cięciami i w mniejszym stopniu przed pchnięciami, ale przeszywanicę były potrzebne, aby chronić przed uderzeniami. 

W Skandynawii znaleziono bardzo niewiele zbroi łuskowej, zwanej również zbroją lamelkową. Znaleziono tylko dwa fragmenty zbroi łuskowej na Gotlandii i kilka fragmentów w Birce. Analizy wykazują, że te ostatnie nie zostały wykonane w Skandynawii. Na terenach Rosji, Ukrainy i Bizancjum używano więcej zbroi łuskowej. Dla Ragnvalda zbroja łuskowa, którą nosi, jest rozszerzeniem jego obecnego uzbrojenia. Zbroja łuskowa była łatwiejsza do wyprodukowania niż kolczugi i oferowała lepszą ochronę przed ukłuciami. Ponieważ Ragnvald nosi również swój kolczuga, szczeliny w zbroja łuskowa są dodatkowo chronione.

Duński topór był znakiem rozpoznawczym straży wareskiej. Te topory przywieziono z krajów wikingów i podobno mogły nawet ściąć głowę konia. Te imponujące topory zostały później przejęte przez Anglosasów oraz szkocko-irlandzkich galloglass.

Oprócz tych głównych broni, Ragnvald posiadał różnorodność innych bronie. Ragnvald nie był również obcy łucznictwo i jeździe konnej. Groby wikingów z X wieku, należące do bogatych wikingów, często zawierały wiele bronie, często wysokiej jakości. Często zdarza się, że w jednym grobie znajdowało się wiele włóczni lub topory. 

https://www.celticwebmerchant.com/nl/miecz-kopen/viking-topór/ 

Ragnvald prawdopodobnie nosił również miecz.

https://www.celticwebmerchant.com/nl/miecz-kopen/viking-miecz/

Znaleziono tylko kilka hełmów wikingów (Gjermundbu, Yarm, Tjele, Lokrume, Kyif) i zakłada się, że wikingowie nie nosili wyłącznie hełmów okularowych. Około X wieku w Europie noszono hełmy żebrowy takie jak te. 

Później członkowie gwardii warangów nosili hełm stożkowy takie jak te, które wykazują wpływy słowiańskie. 

Oprócz swojego bronie Ragnvald nosił tarcza. tarcze w gwardii wareskiej są wspomniane w różnych źródłach historycznych i przedstawione na fresku z XI wieku w Soborze Mądrości Bożej w Kijowie. Te okrągłe tarcze wikingów były kluczowe do budowania murów tarczowych jako pierwszej linii obrony przeciw wrogowi, chociaż gwardia wareska była głównie używana w kluczowych momentach na polu bitwy. Były idealne do przełamywania linii. 

Wolisz inny wzór na swoim Viking tarcza? Dostępne są różne wzory: https://www.celticwebmerchant.com/nl/miecz-kopen/tarcze/viking-tarcza/ 

Czy Ragnvald kiedykolwiek jeszcze zobaczy swoją ojczyznę, to pytanie. 25 z 30 kamieni runicznych wzniesionych w Szwecji dla upamiętnienia przygód w Konstantynopolu opowiada o członkach, którzy nigdy nie wrócili żywi. Tylko kilka inskrypcji wspomina o mężczyznach, którzy, obładowani bogactwem, powrócili do Szwecji. Znany norweski król Harald III (Harald Hardrada, 1015-1066) również zaciągnął się do gwardii wareskiej, zdobył tam sławę, by później jako prawdziwy wiking zginąć krwawo podczas bitwy pod Stamford Bridge w Yorkshire. Anglia.