Od Midsommar do Yule: święta wikingów

Święta były obchodzone wszędzie w świecie wikingów. Podczas tych pogańskich świąt centralnym punktem była płodność ludzi i ziemi. Święta były silnie związane z naturą, a moment ich obchodzenia był wyraźnie rozpoznawalny w naturalnych zmianach. Podobnie jak w innych politeistycznych kulturach, takich jak Celtowie i Rzymianie. Ważnym pisemnym źródłem wikingowskich świąt są sagi islandzkie: Eddas i saga królów norweskich. Te pisma zostały napisane wieki po okresie wikingów, więc zawierają wiele przekazów ustnych. Jednak nie ma obszernych źródeł z czasów wikingów, przez co nie ma pełnego obrazu zwyczajów i rytuałów podczas świąt.

Termin Yule odnosi się do całego okresu środka zimy i wszystkich związanych z nim uroczystości. Był to okres radości, świętowania i celebrowania powrotu światła. Yule obejmował rytuały, ofiary, uczty i palenie kłód Yule.

Jólablót był rytuałem podczas święta środka zimy. Jólablót był ceremonią ofiarną na cześć bogów i przodków, podczas której składano ofiary ze zwierząt, a mięso było przygotowywane i dzielone wśród społeczności. Był to sposób na zjednanie sobie bogów oraz błaganie o ochronę i płodność na nadchodzący rok.

Święto Þorri (styczeń/luty): Þorrablót było zimowym festiwalem obchodzonym na cześć boga Þorri, który zapewniał ochronę przed surowymi warunkami zimowymi. Festiwal charakteryzował się obfitymi ucztami z tradycyjnymi potrawami, takimi jak fermentowany rekin, pieczone głowy owiec i wędzone ryby. Þorrablót często wiązał się z warzeniem mocnych trunków i opowiadaniem historii podczas zimnych miesięcy.

Einherjar był świętem, które oddawało cześć poległym wojownikom i bohaterom wikingów. Był to dzień pamięci, podczas którego celebrowano ich odwagę i poświęcenie. Einherjar często towarzyszyły ceremonie, pieśni i opowieści podkreślające chwałę poległych wojowników.

Disting było ważnym corocznym festiwalem handlowym i religijnym, który odbywał się wczesną wiosną. Oznaczał koniec zimy i początek nowego sezonu handlowego. Podczas Disting ludzie z różnych regionów s spotykali się, aby handlować, uczestniczyć w festiwalach i wykonywać rytuały religijne.

Ofiara letnia (wiosna): Sigrblót, znana również jako ofiara letnia, była festiwalem obchodzonym z okazji nadejścia wiosny i nowego sezonu wzrostu. Festiwal był poświęcony bogom i boginiom, którzy przynosili moc i pomyślność. Obejmował rytuały takie jak składanie ofiar ze zwierząt i palenie ognisk. Sigrblót oznaczał początek letnich aktywności i był obchodzony poprzez gry, zawody i spotkania społeczności.

Święto środka lata (21 czerwca): Midsommar było ważnym letnim festiwalem, który świętował najdłuższy dzień w roku. Festiwal charakteryzował się ogniskami, tańcami wokół słupa majowego, wiankami z kwiatów i świątecznymi posiłkami. Był to czas obfitości i płodności, podczas którego Wikingowie świętowali błogosławieństwa natury i oddawali cześć słońcu.

Jesienne ofiary (wrzesień): Haustblót było jesiennym festiwalem obchodzonym w celu okazania wdzięczności za plony i przygotowania się na zimę. Obejmowało ofiarowanie zbiorów i zwierząt bogom oraz dzielenie się uroczystymi posiłkami. Haustblót był czasem wspólnoty, w którym ludzie przygotowywali się na nadchodzące zimowe miesiące.

Vetrnætr, co oznacza "zimowe noce", było serią trzech świąt, które oznaczały przejście do zimy. Dni te obchodzono uroczystościami, ucztami i rytuałami, aby szukać ochrony przed ciemnością i zimnymi miesiącami zimowymi.

Święta Wikingów były ważnymi kamieniami milowymi w życiu Wikingów. Łączyły społeczność, czciły bogów i boginie oraz celebrowały cykle natury. Od święta przesilenia zimowego po jesienne ofiary, każde wydarzenie miało swoje własne znaczenie i tradycje. 

Zobacz nasz lookbook, aby uzyskać przykłady różnych strojów Wikingów. Zawiera zestawienia i przydatne wskazówki.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć odzież Wikingów

Kliknij tutaj, aby zobaczyć bronie Wikingów

Kliknij tutaj, aby zobaczyć styl życia Wikingów

Kliknij tutaj, aby zobaczyć biżuterię Wikingów