Uzyskaj wygląd: Wojowniczka Wikingów Nordre Kjølen

W tym blogu zabieramy Cię do Nordre Kjølen w pobliżu norweskiego Solør. Tutaj odkryto grób X-wiecznej Wiking kobiety. Została pochowana z miecz, włócznia, topór i strzałami w swoim grobie. Prawdopodobnie jej łuk uległ zniszczeniu z biegiem czasu. Podczas pogrzebu położono jej głowę na tarcza. 

Chociaż nie było to normą, kobiety w kulturze Wikingów czasami brały udział w działaniach wojennych. Kobieta wojownik z Solør należała do norweskiej elity Wikingów. 

Kompozycja w tym blogu jest inspirowana grobem kobiety Wikinga z Solør i nie jest pełną repliką. W ten sposób masz więcej swobody w interpretacji bez odtwarzania kobiety z  Solør. 

Kobieta z Solør miała 18-19 lat, gdy zmarła. Została pochowana w centralnym miejscu, które wyraźnie oznacza jej grób. Gdy archeolodzy odkrywają grób z bronie, standardowo zakłada się, że jest to grób mężczyzny. Ponadto w grobach często nie ma szczątków, które mogłyby być analizowane DNA w celu określenia płci. W przypadku tej kobiety przez lata zakładano, że jej bronie miały wyłącznie ceremonialną funkcję. Jednak ta kobieta Wiking ujawnia inną okrutną rzeczywistość.

Do tej sesji zdjęciowej zdecydowaliśmy się pracować z kobiecym modelem w tym samym wieku, co kobieta znaleziona w grobie. 

Kobieta z Solør nie jest jedyna. Również w Birce i Bogøvej w Danii znaleziono groby, w których kobiety z bronie zostały pochowane. Czy było to ceremonialne? 

Dowody na to widzimy w czaszce kobiety z Solør. W młodszym wieku, prawdopodobnie około 16-17 roku życia, ta kobieta przeżyła coś strasznego. Podczas walki wrogie topór trafiło ją prosto w czaszkę. Uraz czaszki musiał być ogromny i spowodował co najmniej wstrząs mózgu oraz utratę przytomności. Podczas uderzenia czaszka została wgnieciona. Resztę życia musiała chodzić z dużą, głęboką blizną na czole, jeśli ta rana już jej nie zabiła. 

Tak czy inaczej, konfrontujące dowody pokazują, jak brutalne, krótkie i trudne musiało być życie w epoce Wikingów, zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. . 

Źródła pisane również wspominają o kobietach wojowniczkach wikingów. Bizantyjski historyk Jan Skylitzes pisał o bitwie ze Światosławem I Kijowskim, w której walczyły kobiety wikingów. Saga o Grenlandii opowiada, jak ciężarna przyrodnia siostra Leifa Eriksona, Freydís Eiríksdóttir , stawiła czoła Skrælingom (Inuitom) w Vinland (Kanada). Saxo Grammaticus wspomina, że w bitwie pod Bråvalla również walczyły duńskie kobiety. Åsa Haraldsdottir, w Sadze o Ynglingach, jest opisana jako biegła w żegludze, która prowadziła ekspedycje morskie i prawdopodobnie była zarówno kapitanem, jak i wojowniczką.  

Te źródła pisane i te groby mają jedną wspólną cechę: kobiety, o których mowa, były wyłącznie arystokratycznego pochodzenia. Możliwe, że w arystokratycznych rodzinach zarówno mężczyźni, jak i kobiety byli szkoleni do walki. I rzeczywiście tak było. 

Kobieta w tej kompozycji jest znacznie mniej znana niż kobieta wojowniczka wikingów z Birki. Ale możemy tylko z największym szacunkiem patrzeć na ofiarę, jaką ta kobieta złożyła dla swojej rodziny i plemienia. W tej rekonstrukcji nazywamy ją Ingibjorg.

Wiemy niewiele o życiu Ingibjorg, poza tym, że było ono gwałtowne i krótkie. Ingibjorg zmarła w czasie, gdy region Solør właśnie stał się częścią zjednoczonego królestwa Norwegii. Żyła tuż po panowaniu półlegendowego króla wikingów Haralda Pięknowłosego (Harald Fairhair). Przez Solør przepływa kilka rzek. Rzeka Glåma jest najdłuższą rzeką Norwegii. Była to centralna arteria komunikacyjna w czasach, gdy podróże lądowe były trudne. Możliwe, że rodzina Ingibjorg zdobyła kawałek ziemi podczas wojny podboju Haralda Pięknowłosego.

Ciekawa uwaga na marginesie, sam Harald był według Snorriego Sturlusona przez kilka lat żonaty z Ragnhildą Potężną. Jej przydomek sugeruje, że również wiedziała, jak walczyć.

Jako potomek tak potężnej rodziny, Ingibjorg nauczyła się walczyć. Wrogowie byli liczni dla żyznego obszaru Solør. W wieku 16 lub 17 lat została trafiona w walce z wrogim plemieniem topór. Nie jest jasne, czy wyzdrowiała, czy też rana głowy okazała się śmiertelna.

Zgodnie z religią skandynawską zasłużyła na miejsce w Walhalli, ginąc na polu bitwy. Walkirie zstąpiły z nieba i zabrały ją z pola bitwy. Zabrały ją do wielkiej sali biesiadnej. Do dnia Ragnarök walczy tam z innymi bohaterami i ucztuje co wieczór z bogami Odin i Thor.

Według anglosaskich kronik Æthelflæd nosiła męskie ubrania podczas wojny z Wikingami. Daje to więcej swobody ruchu niż długa sukienka. Ingibjorg nie zawsze była ubrana jak mężczyzna. Poza treningami i walkami, Ingibjorg nosiła tradycyjne wikingowskie kobiece ubrania. To jest opisane w osobnym blogu.

Ingibjorg nosi w tej rekonstrukcji długą podtunikę. Zapewnia to dodatkowe ciepło. Dzięki dodatkowym warstwom pokazywano jej bogactwo. Im więcej ubrań, tym bogatszy Wiking.

Na swojej podtunikę Ingibjorg nosi jasnoniebieską tunika. Jest to stosunkowo bogata kolor. Pamiętaj, im bardziej intensywna kolor, tym bogatsza osoba. 

Ingibjorg nosi typowe wikingowe bufiaste spodnie, jak przedstawiono na gobelinie z IX wieku Oseberg. 

Ingibjorg nosi owijki nóg, które utrzymują jej dolne nogi i stopy wyjątkowo ciepłe w zimnym norweskim klimacie. 

Ingibjorg nosi Viking buty, które są oparte na znaleziskach z grobowca statku z Oseberg. W tym grobie znaleziono również gobelin, na którym przedstawiono jej bufiaste spodnie.

Ingibjorg nosi kaftan, który utrzymuje ją w cieple w zimnym norweskim klimacie. Prawdopodobnie nie wszyscy Wikingowie nosili kaftany. Były one oparte na wcześniejszym typie germańskiego płaszcza, lub pod wpływem ludów stepowych, z którymi Skandynawowie mieli kontakt podczas swoich podróży.

Chociaż Skandynawowie handlowali w futro, tylko najbogatsi mogli sobie pozwolić na włączenie tego do swojej odzieży. Niestety, płaszcz z tej sesji zdjęciowej nie jest już dostępny, ale oferujemy inne alternatywy.

W miecz  w grobie Ingibjorg został umieszczony w wyróżniający się sposób. W większości grobów wikingów miecz był umieszczany ostrzem w stronę stóp. W tym grobie ostrze miecza było skierowane w stronę głowy.

Również tarcza przyciąga uwagę. Zamiast obok ciała lub u jej stóp, Ingibjorg została położona z głową na tarcza. drewno tarcza uległ zniszczeniu, ale prawdopodobnie był to tarcza okrągła jak znane tarcze wikingów.

topór w grobie był typu A według Petersena.

W grobie znaleziono tylko strzały, prawdopodobnie dlatego, że naturalne materiały łuku i ewentualnych kołczan uległy zniszczeniu. Łuki refleksyjne były używane w całym świecie wikingów i nazywane były hornbogi, ze względu na wiele warstw, z których łuk jest zbudowany. 

https://www.celticwebmerchant.com/nl/miecz-kopen/łucznictwo/łuk refleksyjny/ 

Chcesz dowiedzieć się więcej, co Ingibjorg mogła nosić poza polem bitwy? Kliknij na ten blog, gdzie rozwijamy temat, co nosiły norweskie kobiety Wikingów: https://www.celticwebmerchant.com/nl/blogs/info/get-the-look-viking-vrouw-nordre-kjoelen/