Personifikacja przedmiotów Wikingów

Wiele przedmiotów z epoki wikingów miało głębsze znaczenie niż obecnie. Ten blog koncentruje się na szczególnym znaczeniu przedmiotów, które można postrzegać jako własną materialną tożsamość. 

Jest powszechnie znane, że Wikingowie czasami nadawali imiona swoim bronie. Można to dalej zauważyć na przykład w biżuterii.

Prawdopodobnie wiele przedmiotów, które ktoś posiadał, miało swoją własną historię, czasem imię i magiczną moc. Było to jeszcze bardziej widoczne u völvas i arystokratów, którzy poprzez swoje przedmioty podkreślali autorytet. 

Skandynawowie z epoki wikingów nie rozróżniali świata świeckiego i świętego, oba były ze sobą splecione. Można więc stwierdzić, że motywy dekoracyjne zazwyczaj miały głębsze znaczenie, które obecnie nam umyka. Dla kultury, która prawie nie używała pisma, stanowiło to ważny sposób ożywiania mitów. 

Wikingowie wierzyli, że wszędzie obecne są siły duchowe. Towarzyszyły one śmiertelnikom w ich codziennym życiu. Animistyczne siły duchowe znajdowały się w górach, źródłach i bagnach. Ten światopogląd nie ograniczał się do natury, ale odnajdywano go również w przedmiotach.

Często w opowieściach wikingów przedmioty dostarczały ludziom umiejętności lub autorytetu, których w przeciwnym razie by nie posiadali. Przedmioty mogły być również wypożyczane, przekazując swoją moc lub autorytet osobie, która je pożyczała. Przykład z nowoczesnych czasów: sąsiad, który pożycza ci Mercedesa na rozmowę kwalifikacyjną. To podejście do materialistycznej kultury zmienia również interpretację darów grobowych. Dodatkowo, były one później wykopywane i ponownie używane, co zwiększało ich magiczną moc.

Biżuteria, amulet, bronie i wiele innych przedmiotów były czasami ozdabiane runami. Czasami dotyczy to nazwy przedmiotu lub właściciela, ale czasami runy nie tworzą słów. W takim przypadku były zazwyczaj wycinane w ilości 9, prawdopodobnie przez specjalistę religijnego lub völva. Dzięki temu przedmiot zyskiwał właściwości takie jak miłość lub ochrona. W sadze o Völsungach to się nie udaje. Amator wycina runy i żeńska ofiara nie zakochuje się, lecz zamiast tego choruje. Potrzebny jest specjalista, aby złamać zaklęcie. W Sigrdrífumáll ostrzega się przed nieostrożnym wycinaniem run.

Przedmioty używane w rytuałach völvy miały zarówno symboliczne, jak i magiczne moce. Niektóre z tych przedmiotów były historyczne, takie jak neolityczne toporki pięściowe lub egzotyczne przedmioty z Rosji. Te przedmioty podkreślały status i magiczną moc völvy. Często zdarza się, że te przedmioty były przekazywane völvie jako dary grobowe. 

Duża część archeologii koncentruje się na śmierci, a zwłaszcza na grobach ludzi, którzy dawno temu chodzili po tej ziemi. Dary grobowe dostarczają nam mnóstwo informacji, ale musimy uważać na błędne interpretacje.

Przedmioty mogły być ofiarowane podczas rytuału pogrzebowego ze względu na ich magiczną moc lub symboliczne znaczenie. Na przykład topory mogą być kojarzone z rzemiosłem domowym, sztuką, wojną, płodnością lub magia. Podczas gdy wrzeciona symbolizują kobiecą cnotę w obróbce tekstyliów, ekonomię, ale także pełnią magiczną rolę tkania nici przeznaczenia i samego życia. Młodzi dzieci byli czasem pochowani z bronie, których wyraźnie nie używali za życia.

Bronie w grobach kobiet mogą być czasami kojarzone z rzemiosłem domowym, magia lub wojną. Czasami reprezentowały one tylko tożsamość zmarłych, podczas gdy w innych przypadkach istniał wyraźny związek z wojną. W sagach Ljósvetninga, crossdresst völva jako mężczyzna z hełmem i topór. Używa ich do przepowiadania przyszłości.

Regularnie obok materialnych darów grobowych w bogatych grobach Wikingów znajdowały się również zwierzęta i służący. Ta tradycja była również obecna u Celtów, Germanów i Scytów. wykonane i pochodzące od ich przodków, Proto-Indo-Europejskich pasterzy stepowych. 

Magiczna rola darów grobowych jest podkreślona przez fakt, że przedmioty czasami były również odzyskiwane z grobów przodków. Saga's takie jak Volsunga-saga i Hromundar-saga wspominają, że te przedmioty często zawierały magiczne moce i pomagały nowemu właścicielowi w wypełnieniu ich misji. Może również pójść źle, a (nie)martwy właściciel przeklina osobę, która zabiera przedmiot. 

Również czasami długo po pochówku osoby dodawano dary grobowe, jak na przykład do grobu Suantaka z XI wieku. 

Najczęstszymi przedmiotami, o których wiadomo, że oprócz magicznej mocy otrzymywały także nazwy, były bronie. Głównie włócznie i miecze, ale także inne bronie były do tego odpowiednie. Oto kilka słynnych bronie z nazwami:

Gram (Volsunga-saga)

miecz Sigurda, wykuty przez krasnoludy i pierwotnie należący do Sigmunda. Sam Odin wbija go w drzewo i mówi, że tylko godny wojownik może go wyciągnąć. Sigurd używa Grama później, aby zabić smoka Fafnira.

Tyrfing (Hervarar saga ok Heiðreks)

Przeklęty miecz, wykuty przez krasnoludy. Zawsze jest ostry jak brzytwa i może zabić każdym ciosem, ale również przynosi nieszczęście swoim właścicielom. Odgrywa dużą rolę w tragicznych losach różnych pokoleń wojowników.

Skofnung (Laxdæla saga)

Magiczny miecz, który miał należeć do legendarnego króla Hrólfr Kraki. Ma niespotykaną ostrość i jest strzeżony przez duchy wojowników Hrólfra. Mówi się, że nie można go wyjąć z jego pochwa bez odpowiednich rytuałów.

Odzież była zazwyczaj otrzymywana od kobiety. Było nieodpowiednie otrzymywanie odzieży od innych kobiet niż własna żona. Odzież mogła być przekazywana między siostrami, ale było hańbą, jeśli twoja żona dawała odzież innemu mężczyźnie. Dar odzieży i rola, jaką kobieta odgrywała w tym procesie, miały same w sobie symboliczne znaczenie. Jednak nie cała odzież była nowa. Czasami przekazywano odzież używaną, zwłaszcza jeśli te ubrania były własnością króla, miały one magiczne znaczenie. Jak wspomniano w sadze Volsunga, sadze Njala i sadze Hervarar. 

inne przedmioty, w tym inne blogi, na których się skupiamy, to symbolika w biżuterii, ochronna moc amuletów i funkcja völva magicznych lasek.

Wiadomo, że biżuteria, taka jak naszyjniki i broszki, w niektórych przypadkach miała swoją własną tożsamość. Brising naszyjnik, noszony przez boginię Freyję, wykonany przez krasnoludy, jest najbardziej znanym przykładem.

Krasnoludy w mitologii staronordyckiej były mistrzami kowalstwa i stworzyły jedne z najpotężniejszych magicznych przedmiotów używanych przez bogów i bohaterów. Oto kilka z najbardziej znanych:

Mjölnir – młot Thora, wykuty przez krasnoludy Brokkr i Sindri. Zawsze wraca do ręki Thora i może rzucać błyskawicami.

Draupnir – Magiczny złoty pierścień, stworzony przez Brokkr i Sindri dla Odyna. Co dziewięć nocy z pierścienia spływa osiem nowych, co czyni go symbolem bogactwa i obfitości.

Gungnir – włócznia Odyna, również wykuta przez krasnoludy. Nigdy nie chybia celu i symbolizuje niezwyciężoną moc bogów.

Patrząc na przedmioty wikińskie, zarówno codzienne, jak i bronie, musimy być świadomi ich symbolicznej i magicznej mocy lub znaczenia. Świat Wikingów był społeczeństwem, w którym przywiązywano znacznie większą wagę do szczegółów niż obecnie. Nie było rozróżnienia między światem religijnym a świeckim, przez co przedmioty odgrywały rolę w obu. Nawet po śmierci własności nadal odgrywały rolę lub nowe, obciążone znaczeniem przedmioty były przekazywane zmarłym.