Hakzsrebro w starożytności i we wczesnym średniowieczu

Srebro łamane było powszechną formą srebrny wśród Wikingów, którzy używali go podczas swoich wypraw grabieżczych i działalności handlowej. Również Rzymianie mieli używać srebra łamanego w kontaktach z plemionami Piktów. 

W Achemenidzkiej Lewancie, około 425-420 p.n.e., znaleziono wschodnie srebro łamane, w tym biżuterię i greckie monety. Były one częścią obiegu monetarnego Achemenidów. Szerokie przyjęcie greckiego srebra monety około 480 p.n.e. wydaje się być wynikiem współpracy między Grekami en Feniciërs. Stało się to częściowo w odpowiedzi na wcześniejszą ekspansję Fenicjan i ich kontrolę nad handlem srebrem, który często odbywał się poprzez srebro cięte.

W Cisjordan Corpus znaleziono koncentracje skarbów srebra ciętego w południowej Fenicji, obszarze, który w starożytności był kojarzony z Shardana, plemieniem Ludów Morza, które było spokrewnione z Sardynią. Thompson w swojej analizie kawałków srebra ciętego łączy to archeologiczne świadectwo z proporcjami izotopów ołowiu, które odpowiadają sygnaturom rud z Sardynii. Stanowi to pierwszy namacalny dowód na to, że te dwa obszary były ze sobą połączone w tym ważnym okresie. Ponadto, te skarby srebra ciętego dostarczają pierwszego uznanego dowodu kontaktu między Europą a Azją w związku z prehistorycznym handlem metalami.

Torquesy miały wyraźnie dużą wartość i często znajdowano je w kawałkach, co sugeruje, że mogły być używane jako forma przechowywania majątku. Dodatkowo zauważono, że złote torquesy z regionu Iberyjskiego były wytwarzane z ustaloną wagą, będącą wielokrotnością fenickiego szekla.

Termin 'rubel', podstawowa wartość nowoczesnej rosyjskiej waluty, pochodzi od rosyjskiego słowa рубить (rubit), co oznacza 'ciąć'. Przykład wagi wikingów z odważnikami znaleziono na szkockiej wyspie Gigha. Srebro cięte mogło pochodzić z przedmiotów srebrnych, takich jak rzymskie lub bizantyjskie naczynia stołowe, skarby kościelne, relikwie, okładki książek i biżuteria z różnych regionów's. Skarby często składały się z kombinacji srebra ciętego, monety, sztabek i kompletnych małych ozdób. Również monety czasami były używane jako srebro cięte.

Ibn Fadlan, arabski podróżnik i pisarz z X wieku, opisał w swoich relacjach praktyki handlowe Rusów', grupy wikingów aktywnej wzdłuż Wołgi i w innych częściach współczesnej Rosji i Ukrainy. W swoim opisie odnosi się do użycia srebra ciętego przez Rusów', które służyło nie tylko jako środek wymiany, ale także jako symbol bogactwa. Ta praktyka podkreślała ich zwyczaje ekonomiczne i status społeczny.

Regularnie bransolety i ‘torcs’ były używane jako srebro cięte przez Wikingów. Te bransolety miały same w sobie ważną funkcję symboliczną w społeczeństwie Wikingów. Były używane jako przysięgowe pierścienie i były wręczane przez władców jako prezent.